wkręt (język polski) edytuj

 
wkręty (1.1)
wymowa:
IPA[fkrɛ̃nt], AS[fkrẽnt], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. śruba z nacięciem we łbie, umożliwiającym jej wkręcanie przy pomocy śrubokręta w miękki materiał bez konieczności wiercenia[1]; zob. też wkręt w Wikipedii
(1.2) pot. przen. żart, dowcip, oszukanie, wkręcenie kogoś[1]
odmiana:
(1.1-2) [2]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wkrętak mrz, wkrętarka ż, wkręcik mrz
czas. wkręcać ndk., wkręcić dk.; wykręcać ndk., wykręcić dk.; przykręcać ndk., przykręcić dk.; dokręcać ndk., dokręcić dk.; wkręcać ndk., wkręcić dk.; pokręcać ndk., pokręcić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „wkręt” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „wkręt” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.