wisielczy humor (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) humor bardzo zły, objawiający się niewybrednymi, często fatalistycznymi lub makabrycznymi żartami[1]
(1.2) zdolność dostrzegania zabawnych stron bardzo złej lub trudnej sytuacji, często pozwalająca komuś przetrwać trudne chwile[2]
(1.3) bardzo zły humor[2]
odmiana:
(1.1-3) związek zgody,
przykłady:
(1.2) W okresie wojny dyskutowano u nas z wisielczym humorem, kto wygra: niemiecka rasa, sowiecka masa czy amerykańska kasa[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1) przest. szubieniczny humor
(1.1) czarny humor
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
frazeologizm występuje także w szyku "humor wisielczy"
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Bąba, Jarosław Liberek, Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN 83-01-13696-0, s. 229.
  2. 2,0 2,1 Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 128.
  3. Stanisław Stomma, Demokracja dla rozczarowanych, „Gazeta Wyborcza”, 18/09/1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.