wiewiórczy (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[vʲjɛˈvʲjurʧ̑ɨ], AS[vʹi ̯evʹi ̯určy], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z wiewiórką, dotyczący wiewiórki

przymiotnik dzierżawczy

(2.1) należący do wiewiórki, będący jej częścią

przymiotnik jakościowy

(3.1) przypominający wiewiórkę
odmiana:
(1.1) (2.1)
(3.1)
przykłady:
(2.1) Wspiął się na palce i zajrzał do wiewiórczej dziupli.
(3.1) Bawił ludzi ten ruch wiewiórczy, kręty i zwinny, jakim się on na wysoki wierzch pieca dostawał (…)[1]
składnia:
kolokacje:
(3.1) sajmiri wiewiórcza
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wiewióry nmos, wiewiórkowate nmos, wiewiórki nmos, wiewiórczaki nmos, wiewiórczak mzw, wiewiór m, wiewiórka ż, wiewióra ż, wiewióreczka ż
przym. wiewiórkowaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. E. Orzeszkowa: Cień