wieszczbiarz (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. osoba wieszcząca przyszłość
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Szkoda, że tu niema mojego wieszczbiarza, onby mi wytłómaczył sen tej kobiety, sen też mój, który śniłem ja przed godziną[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wróż, wróżbiarz, wróżbita; daw. wieszczek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wieszczba ż, wieszczbiarnia ż, wieszczbiarskość ż
forma żeńska wieszczbiarka ż
przym. wieszczbiarski
przysł. wieszczbiarsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wieszczba + -arz
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wróżbiarz
źródła:
  1. Bogumił Aspis, Z dramatu »Attyla« (wyd. 1893)