wieszcz

wieszcz (język polski)

wymowa:

IPA: [vʲjɛʃʧ̑], AS: [vʹi ̯ešč], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) natchniony, wybitny poeta

(1.2) osoba przepowiadająca przyszłość narodu

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp rozk. od wieszczyć

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wieszcz	wieszczowie / wieszcze
dopełniacz	wieszcza	wieszczów
celownik	wieszczowi	wieszczom
biernik	wieszcza	wieszczów
narzędnik	wieszczem	wieszczami
miejscownik	wieszczu	wieszczach
wołacz	wieszczu	wieszczowie / wieszcze

przykłady:

(1.1) Będziemy deklamować poezję naszych wieszczów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) wieszczek, prorok

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wieszczość ż, wieszczenie n, wieszczka ż, wieszczyca ż, wieszczek m, wieszczba ż, wieszczbiarz m, wieszczbiarka ż, wieszczbiarnia ż, wieszczbiarstwo n

czas. wieszczyć ndk.

przym. wieszczy, wieszczbiarski

przysł. wieszczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *věščь → dużo wiedzący

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) poet, bard; (1.2) prophet, seer
• hiszpański: (1.1) vate m, poeta m; (1.2) vate m, adivino m

źródła: