wielkoduszny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌvʲjɛlkɔˈduʃnɨ], AS[vʹi ̯elkodušny], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który charakteryzuje się wielkimi zaletami ducha, zwłaszcza szlachetnością i wyrozumiałością
(1.2) świadczący o czyjejś szlachetności, wyrozumiałości[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nie znał Urbana VIII, który był równie wielkoduszny, jak popędliwy[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wielkoduszny człowiek
(1.2) wielkoduszna propozycja • wielkoduszne postępowanie
synonimy:
(1.1-2) wspaniałomyślny, łaskawy
antonimy:
(1.1-2) małoduszny, małostkowy
hiperonimy:
(1.1-2) szlachetny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wielkoduszność ż
przysł. wielkodusznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zofia Kossak, Błogosławiona wina, 1953, Narodowy Korpus Języka Polskiego.