wielbiciel

wielbiciel (język polski)

wymowa:

IPA: [vʲjɛlˈbʲiʨ̑ɛl], AS: [vʹi ̯elbʹićel], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. osoba, która wielbi kogoś lub coś

(1.2) książk. adorator

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wielbiciel	wielbiciele
dopełniacz	wielbiciela	wielbicieli
celownik	wielbicielowi	wielbicielom
biernik	wielbiciela	wielbicieli
narzędnik	wielbicielem	wielbicielami
miejscownik	wielbicielu	wielbicielach
wołacz	wielbicielu	wielbiciele

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) adorator

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wielbicielka

czas. uwielbiać, wielbić

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) admirer, fan
• białoruski: (1.1) паклоннік m; (1.2) паклоннік m
• esperanto: (1.1) adoranto
• francuski: (1.1) admirateur m, fan m
• hiszpański: (1.1) admirador m, fan m; (1.2) adorador m
• jidysz: (1.1) ליבהאָבער m (libhober), חסיד m (chosid / chosed)
• rosyjski: (1.1) поклонник m
• starogrecki: (1.1) ζηλωτής m

źródła:

Hasło „wielbiciel” w: SJP.pl.