wiec

wiec (język polski)

wiec (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) polit. publiczne zgromadzenie polityczne; zob. też wiec w Wikipedii

(1.2) hist. ogólne zebranie członków plemienia, mieszkańców grodu lub osady; zob. też wiec (historia) w Wikipedii

(1.3) hist. zgromadzenie starszyzny plemiennej lub możnowładców

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) gw. (Śląsk Cieszyński i Zaolzie) rzecz, sprawa

(2.2) gw. (Śląsk Cieszyński) rzecz, przedmiot

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiec	wiece
dopełniacz	wiecu	wieców
celownik	wiecowi	wiecom
biernik	wiec	wiece
narzędnik	wiecem	wiecami
miejscownik	wiecu	wiecach
wołacz	wiecu	wiece

przykłady:

(1.1) Na wiec przyszli też przedstawiciele inteligencji.

(1.2) Na co dzień opolem zarządzał wiec plemienny, który w razie zagrożenia wybierał dowódcę.

(1.3) Znacznie mniejsza od Republiki Nowogrodzkiej, posiadała podobny ustrój zarówno społeczny, jak i polityczny, z wiecem, który wybierał księcia i wyższych urzędników, jako głównym organem i radą.

(1.3) Dwa lata później pskowski wiec podarował klasztorowi okoliczne grunty.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wiec protestacyjny / przedwyborczy

(1.2) wiec plemienny

synonimy:

(1.1) demonstracja, manifestacja, mityng

(1.2) zgromadzenie

(1.3) zgromadzenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1-3)

rzecz. wiece n

czas. wiecować ndk.

przym. wiecowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-3) prasł. *větjь

uwagi:

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: rzecz, sprawa

(2.2) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: rzecz, przedmiot

• angielski: (1.1) rally; (1.2) veche
• czeski: (1.2) věče n
• esperanto: (1.2) veĉeo
• francuski: (1.2) vetche m
• hiszpański: (1.2) veche m
• niemiecki: (1.2) Wetsche n
• rosyjski: (1.2) вече n
• ukraiński: (1.1) мітинг m, віче n; (1.2) віче n
• włoski: (1.1) manifestazione ż, comizio m

źródła: