werblowanie (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ornit. charakterystyczny dla dzięciołów sposób hałasowania przez głośne i szybkie uderzanie dziobem w puste, rezonujące drzewa lub blaszne przedmioty, będący częścią rytuału godowego lub mający znaczenie terytorialne
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wiosną w słoneczne dni w lasach usłyszeć możemy werblowanie dzięciołów, będące ich głosem godowym.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) stukanie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. werbel m, werbelek m, werblista m, werblistka ż
czas. werblować ndk.
przym. werblowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. werbel + -owanie
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: