wegetatywny (język polski) edytuj

 
rozmnażanie wegetatywne (1.2)
wymowa:
IPA[ˌvɛɡɛtaˈtɨvnɨ], AS[vegetatyvny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z podstawowymi procesami fizjologicznymi organizmu[1]
(1.2) związany z bezpłciowym rozmnażaniem się organizmów żywych[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) stan wegetatywny • odruchy wegetatywne
(1.2) klonowanie wegetatywne
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wegetacja ż, wegetatywność ż, wegetowanie ż
czas. wegetować
przym. wegetacyjny
przysł. wegetatywnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „wegetatywny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.