wełna (1.1)
 
wełna (1.2)
wymowa:
IPA[ˈvɛwna], AS[veu̯na]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sierść niektórych zwierząt parzystokopytnych, głównie owiec i wielbłądów
(1.2) włók. kraw. tkanina, wyrób z wełny (1.1)
(1.3) sztuczny surowiec przypominający wełnę (1.1)
(1.4) st.pol. fala[1]
odmiana:
(1.1)
(1.2-3)
przykłady:
(1.1) Dzięki wełnie owcom jest ciepło.
(1.2) Również sweter z wełny jest bardzo ciepły.
składnia:
kolokacje:
(1.1) żywa wełna • wełna owcza / wielbłądzia / … • wełna angorskawełna kaszmirskawełna czesanawełna karbonizowanawełna odtłuszczonawełna potnawełna prana z drugiej strzyżywełna strzyżonawełna zgrzeblona
synonimy:
(1.1) runo
(1.4) st.pol. wełń[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.3) wełna azbestowa, wełna papierowa, wełna mineralna, wełna szklana
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wełniak mrz, wełnianka ż, wełniarka ż, wełniarstwo n, wełniarz mos, wełnica ż, wełnictwo n, wełnienie n, wełnowiec mzw, Wełnowiec mrz
zdrobn. wełenka ż
czas. wełnić
przym. wełniany, wełniarski, wełniasty, wełnisty, półwełniany
przysł. wełnisto
związki frazeologiczne:
dużo krzyku, mało wełny, mówił diabeł strzygąc świniedrży na baranie wełna, kiedy owce strzygą
etymologia:
prasł. *vľ̥na 'wełna, materiał pozyskany poprzez wyrywanie, rwanie' < praindoeur. *u̯el- 'rwać' z przyrostkiem praindoeur. *-na[3]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Tkaniny
tłumaczenia:
źródła:
  1. Barbara Bartnicka, Język i my. 4, WSiP, Warszawa 1994, s. 131.
  2. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 327.
  3.   Hasło „wełna” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.