warczeć

warczeć (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. warknąć)

(1.1) o stworzeniach wydawać gardłowe, niskie dźwięki ostrzegawcze jako forma gniewu, chęci ataku

(1.2) o urządzeniach wydawać niskie dźwięki przy pracy

(1.3) pot. mówić opryskliwie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) mruczeć, pomrukiwać

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. warczenie n, warknięcie n, warkot mrz

czas. warknąć, warkotać

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) growl, gnar, gnarr, snarl; (1.2) throb, bryt. whirr / amer. whir; (1.3) snap
• francuski: (1.1) gronder; (1.2) vrombir
• hiszpański: (1.1) gruñir; (1.2) zumbar
• niemiecki: (1.1) knurren; (1.2) knattern, rattern, surren
• rosyjski: (1.1) ворчать, рычать
• szkocki: (1.1) gurr
• szwedzki: (1.1) morra; (1.2) brumma, surra; (1.3) brumma, morra
• tuvalu: (1.1) ˈgulu
• włoski: (1.1) ringhiare

źródła: