walencjanin
walencjanin (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik walencjanin walencjanie dopełniacz walencjanina walencjan celownik walencjaninowi walencjanom biernik walencjanina walencjan narzędnik walencjaninem walencjanami miejscownik walencjaninie walencjanach wołacz walencjaninie walencjanie
- przykłady:
- (1.1) Cóż dziwnego, że właśnie walencjanin Guillen de Castro jest autorem słynnego dyptyku dramatycznego o młodości Cyda![2]
- (1.1) Po beatyfikacji Szymona de Rojas powstało niemało rycin, głównie o charakterze dewocyjnym, eksponujących jego troskę o ubogich. Do typowych przykładów takiego ujęcia należy miedzioryt z akwafortą walencjanina Manuela Bru (…)[3]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Walencja ż, Walencjanin mos, Walencjanka ż
- forma żeńska walencjanka ż
- przym. walencki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[4].
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) valentziar
- hiszpański: (1.1) valenciano m
- słowacki: (1.1) Valencijčan m
- źródła:
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 307.
- ↑ Zofia Karczewska-Markiewicz, Lope de Vega, s. 33, Wiedza Powszechna, 1968.
- ↑ Andrzej Witko, Sztuka w służbie Zakonu Trójcy Świętej w siedemnastym i osiemnastym stuleciu, s. 312, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2002.
- ↑
Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
