wacek

wacek (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈva.t͡sɛk], AS: [va.cek] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) daw. skórzany woreczek na pieniądze, zawieszony na szyi, ściągany rzemykiem lub zameczkiem; zob. też wacek w Encyklopedii staropolskiej

(1.2) pot. rub. penis

(1.3) karc. walet

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wacek	wacki
dopełniacz	wacka	wacków
celownik	wackowi	wackom
biernik	wacka	wacki
narzędnik	wackiem	wackami
miejscownik	wacku	wackach
wołacz	wacku	wacki

przykłady:

(1.1) Szeląga nie masz w wacku, a długów po uszy.

(1.1) Odział się zaraz potem paradnie Lisicki, nabity dobrze wacek wsunął do kieszeni i poszedł na miasto.

(1.2) Te slipki uciskają mi wacka.

składnia:

kolokacje:

(1.1) nosić coś w wacku • wyjmować z wacka • wkładać do wacka

synonimy:

(1.1) sakiewka, trzos, mieszek, torba, kabza; przest. mantelzak, nosigrosz, burska, kaletka

(1.2) prącie, członek, fallus, grub. kutas, pyta, wulg. chuj, fiut

(1.3) walet, dupek, jopek, bubek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wackarz • Wacek

zdrobn. wacuś • waceczek

czas. pot. wackować

związki frazeologiczne:

(1.1) wyprawić z własnego wacka

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: