włazić w dupę (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈvwaʑiʥ̑ ˈv‿dupɛ], AS[vu̯aźiʒ́ v‿dupe], zjawiska fonetyczne: zmięk.denazal.udźw. międzywyr.przyim. nie tw. syl.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa

(1.1) przen. grub. bezceremonialnie podlizywać się, starać się przypodobać
odmiana:
(1.1) związek rządu, zob. włazić + „w dupę” nieodm.
przykłady:
(1.1) Ten gość to palant. Kiedy ktoś taki chce utrzymać swoją pozycję, to musi włazić w dupę, komu trzeba, podlizywać się, jak większość tutaj.[1]
składnia:
(1.1) podmiot osobowy + włazić + C. (komuś) + w dupę
kolokacje:
synonimy:
(1.1) włazić do dupy, wchodzić w dupę, wchodzić do dupy, wchodzić bez mydła, wchodzić w tyłek bez mydła, lizać dupę
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. włazidupstwo n, włazodup mos, włazidupa mos/ż, włazidupek mos
związki frazeologiczne:
włazić w dupę bez mydławłazić w dupę bez wazelinywłazić w dupę gładko jak wazelina
etymologia:
uwagi:
(1.1) por. czopek
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Lothar-Günther Buchheim Przez piekło do Brestu, Bellona, Warszawa 2010, ISBN 978-83-11-11723-5, s. 243