węgrzyn (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈvɛ̃ŋɡʒɨ̃n], AS[vŋgžỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) przest. enol. wino węgierskie[1][2]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) przest. handlarz domokrążca (pierwotnie narodowości węgierskiej)
(2.2) gw. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt[3]
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
przykłady:
(1.1) Przynieś, waćpanna, węgrzyna z piwnicy!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) węgier; zdrobn. węgrzynek
(2.1) węgier
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Węgry nmos, Węgier mos, Węgierka ż, węgierszczyzna ż, węgierskość ż, węgierski mrz, węgierskie n, węgier mos/mzw, węgrzynek mos, węgierka ż
zdrobn. węgrzynek mzw
przym. węgierski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „węgrzyn” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „węgrzyn” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 58.