Podobna pisownia Podobna pisownia: Węglarzwęgłarz

węglarz (język polski) edytuj

 
węglarz (1.1)
 
węglarz (1.2)
wymowa:
IPA[ˈvɛ̃ŋɡlaʃ], AS[vŋglaš], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto zajmuje się wyrabianiem węgla drzewnego; zob. też węglarz (zawód) w Wikipedii
(1.2) ktoś, kto zajmuje się handlem węglem lub jego dowozem
(1.3) zob. karbonariusz
(1.4) zob. smolarz
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Raz jeden węglarz szedł do lasu wypalać węgiel i spotkał niedźwiedzia.[1]
(1.2) Potem parowóz gwizdnie, ciągnie pociąg do Warszawy, a z wagonu węglarz zabiera węgiel na wóz i przywozi do nas.[2]
(1.3) Podejrzewano go o kontakty z francuską tajną organizacją rewolucyjną węglarzy i (…) wtrącono do więzienia.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kurzak
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. węgiel m, węglan m, węglowiec m, węgielnica ż, węglarka ż, węglarstwo n, węgielek m, węglik m
przym. węglowy, węglanowy, węglarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-4) pol. węgiel + -arz
uwagi:
zob. też węglarz w Wikipedii
(1.1) por. budnik
tłumaczenia:
źródła:
  1. Dorota Simonides Skarb w garncu. Humor ludowy Słowian zachodnich, Instytut Śląski, 1979
  2. Aleksander Janowski Pogadanki krajoznawcze. Podręcznik do początkowej nauki krajoznawstwa, wyd. M. Arct., 1921 s. 33
  3. Walenty Zwierkowski, Władysław Lewandowski Rys powstania, walki i działań polaków 1830 i 1831 roku, Książka i Wiedza, Warszawa 1973, s. XXIX