wędrowniczek

wędrowniczek (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zdrobn. od: wędrownik

(1.2) rzad. mały wędrowiec

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wędrowniczek	wędrowniczkowie
dopełniacz	wędrowniczka	wędrowniczków
celownik	wędrowniczkowi	wędrowniczkom
biernik	wędrowniczka	wędrowniczków
narzędnik	wędrowniczkiem	wędrowniczkami
miejscownik	wędrowniczku	wędrowniczkach
wołacz	wędrowniczku	wędrowniczkowie
depr. M. i W. lm: (te) wędrowniczki

przykłady:

(1.2) „O Janku Wędrowniczku” jest tytułem zbiorku wierszy dla dzieci.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wędrowanie n, wędrowiec mos, wędrownik mos, wędrowniczka ż, wędrówka ż, zawędrowanie n

czas. wędrować ndk., zawędrować dk., zawędrowywać ndk.

przym. wędrowny, wędrowniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wędrownik + -ek

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: wędrownik

źródła: