vyŋkja (język wilamowski) edytuj

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) kiwać, skinąć, mrugnąć na kogo[1]
odmiana:
(1.1) czas przeszły prosty vyŋk, imiesłów czasu przeszłego gəvyŋka
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. winken < swn. winken < prazachgerm. *winkijan, *winkōn; por. niem. winken
uwagi:
źródła:
  1.   Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. S-Z, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 533.