vunder (język wilamowski) edytuj

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wunder
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) cud
(1.2) cud, dziw[1]

przysłówek

(2.1) używany w znaczeniu ironicznym na znak powątpiewania[1]
odmiana:
(1.1-2) lp vunder, lm vundyn
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. vundyn
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. wunder, wunter < swn. wuntar < pragerm. *wundrą < praindoeur. *wen-; por. st.ang. wundor, (ang. wonder), niderl. wonder, niem. Wunder, st.nord. undr
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. S-Z, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 524.