verkommen

verkommen (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [fɛɐ̯ˈkɔmən]

​

znaczenia:

czasownik mocny, nierozdzielnie złożony

(1.1) niszczeć, zniszczeć

(1.2) upadać, upaść

przymiotnik

(2.1) zniszczony

(2.2) upadły

odmiana:

(1.1-2) verkomm|en, verkam, verkommen (sein)

(2.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der verkommene ein verkommener verkommener	die verkommene eine verkommene verkommene	das verkommene ein verkommenes verkommenes	die verkommenen verkommenen verkommene
Gen.	słaba mieszana mocna	des verkommenen eines verkommenen verkommenen	der verkommenen einer verkommenen verkommener	des verkommenen eines verkommenen verkommenen	der verkommenen verkommenen verkommener
Dat.	słaba mieszana mocna	dem verkommenen einem verkommenen verkommenem	der verkommenen einer verkommenen verkommener	dem verkommenen einem verkommenen verkommenem	den verkommenen verkommenen verkommenen
Akk.	słaba mieszana mocna	den verkommenen einen verkommenen verkommenen	die verkommene eine verkommene verkommene	das verkommene ein verkommenes verkommenes	die verkommenen verkommenen verkommene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Verkommenheit ż, Verkommnis n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: