verankern

verankern (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [fɛɐ̯ˈʔaŋkɐn]

^ⓘ

znaczenia:

czasownik słaby, nierozdzielnie złożony

(1.1) zakotwiczać, zakotwiczyć

(1.2) umieszczać, umieścić, ujmować, ując, ustanawiać, ustanowić (np. w przepisach)

odmiana:

(1.1-2) verankern (verankert), verankerte, verankert (haben)

przykłady:

(1.2) Das dritte Geschlecht ist jetzt auch im Gesetz verankert. → Trzecia płeć jest teraz też zapisana w ustawie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Verankern n, Verankerung ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: ankern • verankern

źródła: