ventus (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wiatr, wicher[1]
(1.2) przen. burza, zawierucha[1]
(1.3) podmuch, powiew (wiatru, powietrza)[1]
odmiana:
(1.1-3) ventus, venti (deklinacja II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. ventosus
czas. ventilo
związki frazeologiczne:
(1.1) remis ventisque (=ventis remisque)
etymologia:
źródłosłów dla: franc. vent, wł. vento
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Hasło „ventus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 640.