vanuacki

vanuacki (język polski)

wymowa:

‹wanuacki›, IPA: [ˌvãnuˈ^waʦ̑ʲci], AS: [vãnu^u̯acʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• epenteza ł • akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do państwa Vanuatu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	vanuacki		vanuacka	vanuackie	vanuaccy	vanuackie
dopełniacz	vanuackiego		vanuackiej	vanuackiego	vanuackich
celownik	vanuackiemu		vanuackiej	vanuackiemu	vanuackim
biernik	vanuackiego	vanuacki	vanuacką	vanuackie	vanuackich	vanuackie
narzędnik	vanuackim		vanuacką	vanuackim	vanuackimi
miejscownik	vanuackim		vanuackiej	vanuackim	vanuackich
wołacz	vanuacki		vanuacka	vanuackie	vanuaccy	vanuackie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wanuacki

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Vanuatu n, Vanuatczyk m, Vanuatka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) vanuatuar
• chorwacki: (1.1) vanuatski
• czeski: (1.1) vanuatský
• farerski: (1.1) vanuatiskur
• hiszpański: (1.1) vanuatuense
• niemiecki: (1.1) vanuatuisch
• słowacki: (1.1) vanuatský
• słoweński: (1.1) vanuatujski
• szwedzki: (1.1) vanuatisk
• ukraiński: (1.1) вануатський

źródła: