uzurpować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌuzurˈpɔvaʨ̑], AS[uzurpovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) bezprawnie, samowolnie zagarniać, przywłaszczać
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Te słowa skierowane do wszystkich, którzy uzurpują sobie prawo do decydowania w tej sprawie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uzurpator m, uzurpatorka ż, uzurpowanie n, uzurpacja ż
przym. uzurpacyjny, uzurpatorski
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. usurper, łac. usurpo (użytkuję)[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „uzurpować” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.