utorować (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. torować)

(1.1) umożliwić przejście lub przejazd poprzez usunięcie przeszkód
(1.2) umożliwić osiągnięcie wyznaczonego celu
(1.3) przyczynić się do rozwoju lub zaistnienia czegoś
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Ścieżkę przez gąszcze utorowali mężczyźni z maczetami.
(1.2) Drogę na szczyt utorowała łapówkami.
składnia:
(1.1) utorować + B.nie utorować + D.
kolokacje:
(1.1) utorować drogę / przejście / szlak / ścieżkę
(1.2) utorować dostęp / karierę • torować własną piersią
(1.3) utorować postęp
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. torowisko n, tor mrz, torowanie n, tory lm nmos, utorowanie n
czas. torować ndk.
przym. torowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. u- + torować
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: torować
źródła: