utleniać

utleniać (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. utlenić)

(1.1) chem. powodować reakcję chemiczną poprzez łączenie z tlenem lub innym utleniaczem, który przyjmuje elektrony oddawane przez dany pierwiastek (zatem wzrasta wartościowość tego pierwiastka)

(1.2) fryzj. pot. rozjaśniać włosy utleniaczem

czasownik zwrotny niedokonany utleniać się (dk. utlenić się)

(2.1) chem. ulegać utlenianiu - łączyć się z tlenem w reakcji chemicznej

(2.2) fryzj. pot. rozjaśniać sobie włosy utleniaczem

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tlenek mrz, utlenienie n, utleniacz mrz, utlenianie n, tlen mrz, utlenialność ż

czas. dotleniać

przym. tlenowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bryt. oxidise / amer. oxidize; (1.2) bleach; (2.1) bryt. be oxidised / amer. be oxidized; (2.2) bleach
• duński: (1.1) ilte, oxidere
• francuski: (1.1) oxyder; (2.1) s'oxyder
• hiszpański: (1.1) oxidar; (2.1) oxidarse
• niemiecki: (1.1) oxidieren; (1.2) bleichen; (2.1) oxidieren
• włoski: (1.1) ossidare; (2.1) ossidarsi

źródła: