ustnik

ustnik (język polski)

główki i ustniki (1.1)

ustnik (1.2)

ustnik (2.1)

wymowa:

IPA: [ˈustʲɲik], AS: [ustʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) część papierosa lub fajki trzymana w ustach podczas palenia

(1.2) muz. część instrumentu dętego w postaci rurki trzymanej w ustach lub przykładanej do nich w celu wdmuchania powietrza; zob. też ustnik (muzyka) w Wikipedii

(1.3) część aparatu służącego nurkowi do oddychania

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) icht. ryba z rodzaju Chaetodon

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ustnik	ustniki
dopełniacz	ustnika	ustników
celownik	ustnikowi	ustnikom
biernik	ustnik	ustniki
narzędnik	ustnikiem	ustnikami
miejscownik	ustniku	ustnikach
wołacz	ustniku	ustniki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ustnik	ustniki
dopełniacz	ustnika	ustników
celownik	ustnikowi	ustnikom
biernik	ustnika	ustniki
narzędnik	ustnikiem	ustnikami
miejscownik	ustniku	ustnikach
wołacz	ustniku	ustniki

przykłady:

(1.1) Ten palił papierosa, gryząc jego ustnik i systematycznie wypluwając na odległość kawałki papieru.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) dziób

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. usta nmos, usteczka nmos

zdrobn. ustniczek m

przym. ustnikowy, ustny

przysł. ustnie, bezustny, ustnikowy

tem. słow. -usty, usto-

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. usta + -nik

uwagi:

(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mouthpiece; (1.2) mouthpiece; (1.3) mouthpiece
• duński: (1.1) mundstykke n; (1.2) mundstykke n; (1.3) mundstykke n
• francuski: (1.2) embouchure ż
• hiszpański: (1.1) boquilla ż; (1.2) boquilla ż; (1.3) boquilla ż
• rosyjski: (1.1) мундштук m; (1.2) мундштук m
• szwedzki: (1.1) munstycke n
• węgierski: (1.2) fúvóka
• włoski: (1.2) bocchino m, imboccatura ż

źródła: