urzec
urzec (język polski)
edytuj- znaczenia:
czasownik przechodni dokonany (ndk. urzekać)
- (1.1) aspekt dokonany od: urzekać
- przykłady:
- (1.1) Monika Heisig urzekła jurorów proporcjonalną budową, wysokim wzrostem, a przede wszystkim szczerym, naturalnym uśmiechem[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: urzekać
- kaszubski: (1.1) ùrzec
- źródła:
- ↑ Ewa Bilicka, Nowa Trybuna Opolska, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.