ureusz (język polski) edytuj

 
maska Tutanchamona z ureuszem (1.1) na czole
 
ureusze (1.1)
wymowa:
IPA[uˈrɛwuʃ], AS[ureuš], zjawiska fonetyczne: epenteza ł 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. w starożytnych królestwach, głównie Egipcie, symbol władzy boskiej i królewskiej w postaci świętego wężastylizowanej kobry w pozycji ataku[1]; zob. też ureusz w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Święty dziad mójmówił faraonbył ojcem królowej i w drodze łaski otrzymał prawo ozdabiania swej infuły ureuszem.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) Wadżet
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) n.łac. uraeuspóźnogrecki οὐραῖοςwąż[3]; zlatynizowana forma imienia egipskiej bogini Wadżet[4]
uwagi:
inna pisownia: ureus
tłumaczenia:
źródła:
  1. Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Wiedza Powszechna, Warszawa 1983, ISBN 83-214-0333-6, s. 442.
  2. Bolesław Prus Faraon
  3. Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  4. hasło ureusz w: Portal wiedzy Onet.pl WIEM