wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) porozumienie, ugoda[1]
(1.2) kłótnia, awantura, konfrontacja, porachunki[2][1]
odmiana:
(1.1-2) en uppgörelse, uppgörelsen, uppgörelser, uppgörelserna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 517.
  2. Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen