upadłość (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ekon. praw. niewypłacalność, niemożność wywiązywania się z przyjętych zobowiązań przez dłużnika[1]
(1.2) daw. fakt, że ktoś upadł, że coś upadło[2]
odmiana:
(1.1-2) blm[2],
przykłady:
(1.1) Najbardziej racjonalnym rozwiązaniem byłoby zwolnienie pracowników i ogłoszenie upadłości.
(1.1) Początkiem jej końca stał się dzień 18 sierpnia 1992 roku, gdy ogłoszono upadłość spółki.
składnia:
kolokacje:
(1.1) upadłość konsumencka / likwidacyjna
synonimy:
(1.1) bankructwo, niewypłacalność; pot. plajta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. upadanie n, upadek m, upadły mos
czas. upadać ndk., upaść dk.
przym. upadłościowy, upadły
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. upadły + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „upadłość” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1   Hasło „upadłość” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.