upór (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) niezmienne zachowanie, ciągłe trwanie przy tych samych zasadach czy poglądach
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) A z jak wielkim uporem Wandzia próbowała zjechać cały slalom i co rusz niestety upadała na stoku.
składnia:
kolokacje:
(1.1) z uporem
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wada, wytrwałość
hiponimy:
(1.1) natarczywość, zaciekłość, zacietrzewienie, zatwardziałość[1]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. upartość ż, uparciuch m, uparciuszek m, upartus m, uporczywość ż
czas. upierać się ndk., uprzeć się dk.
przym. uparty, uporczywy
przysł. uparcie, uporczywie
związki frazeologiczne:
z uporem godnym lepszej sprawyz uporem maniaka
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.