ungula (interlingua) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) paznokieć
(1.2) pazur
(1.3) kopyto
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Hasło zostało zaimportowane automatycznie – wymaga uzupełnienia i weryfikacji. Kliknij na Edytuj, wypełnij puste pola i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy!
źródła:

ungula (język łaciński) edytuj

 
ungula (1.1)
 
ungula (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kopyto[1], racica[2]
(1.2) szpon[1]
(1.3) poet. koń[1]
odmiana:
(1.1-3) ungula, ungulae (deklinacja I)
przykłady:
(1.1) Pecori et bubus diligenter substernatur, ungulae curentur.[3]Owcom i wołom należy starannie podściełać i troszczyć się o ich kopyta.[4]
(1.1) (…) si vis bene tibi deicere. Sume tibi ollam, addito eo aquae sextarios sex et eo addito ungulam de perna.[5]Jeśli chcesz się dobrze przeczyścić, weź sobie garnek, wlej do niego sześć sextarii wody i włóż do niej wieprzową nogę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. unguis m
przym. ungulatus
związki frazeologiczne:
(toto corpore atque) omnibus ungulis → wszelkimi siłami[6], ze wszystkichsił[2]
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „ungula” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879.
  2. 2,0 2,1 Hasło „ungula” w: Słownik łacińsko-polski, red. nauk. Józef Korpanty, t. 2, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-7195-302-X, s. 905.
  3. Kato Starszy, De agri cultura, 5, 7.
  4. Marek Porcjusz Katon, O gospodarstwie rolnym, tłumaczenie Ireneusz Mikołajczyk, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń, 2009, s. 69, ISBN 978-83-231-2402-3
  5. Kato Starszy, De agri cultura, 158.
  6. Słownik łacińsko-polski, opr. Kazimierz Kumaniecki, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 1997, ISBN 8371951523.