ukraiński (język polski) edytuj

 
ukraiński (1.1) motyw ludowy
Українська мова — національна мова українців. Належить до слов'янської групи індоєвропейської мовної сім'ї. Є державною мовою в Україні. Вона є другою чи третьою слов'янською мовою за кількістю мовців (після російської та, можливо, польської) та входить до третього десятка найпоширеніших мов світу. Число мовців — близько 45 млн. Українську мову вивчає українське мовознавство, а також досліджує україністика (українознавство). Для запису української мови використовують адаптовану кирилицю.
ukraiński (2.1)
wymowa:
IPA[ˌukraˈjĩj̃sʲci], AS[ukrai ̯ĩĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.rozs. artyk.epenteza i ̯ akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) odnoszący się do Ukrainy lub Ukraińców, charakterystyczny dla Ukrainy lub Ukraińców
(1.2) odnoszący się do języka ukraińskiego (2.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. wschodniosłowiański język używany na Ukrainie; zob. też język ukraiński w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) W zeszłym roku byliśmy w ukraińskich Karpatach.
(2.1) Jak to powiedzieć po ukraińsku?
składnia:
kolokacje:
(1.1) narodowość ukraińska • obywatelstwo ukraińskie • barszcz ukraiński
(2.1) mówić / pisać / czytać po ukraińsku
synonimy:
(2.1) daw. rusiński
antonimy:
hiperonimy:
(2.1) wschodniosłowiański
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Ukraina ż, ukraina ż, Ukrainiec m, Ukrainka ż, ukraińskość ż, ukrainizm m, ukrainizacja ż, ukrainizowanie n
czas. ukrainizować ndk.
przysł. ukraińsko, po ukraińsku
przym. ukrainny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1, 2.1) pol. Ukraina
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: