ukatrupić (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. ukatrupiać)

(1.1) pot. pozbawić życia, uczynić trupem[1][2]
(1.2) pot. przen. zniszczyć lub uszkodzić coś[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zabić, zamordować, ubić, zatłuc
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trup m, truposz m, trupek m, katrupienie n, ukatrupianie ndk., ukatrupienie dk., zakatrupianie n, zakatrupienie n, strupieszenie n
czas. katrupić ndk., ukatrupiać ndk., zakatrupiać ndk., zakatrupić dk., strupieszeć dk.
przym. trupi
przysł. trupio
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „ukatrupić” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „ukatrupić” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.