ukaranie

ukaranie (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od ukarać

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	ukaranie
dopełniacz	ukarania
celownik	ukaraniu
biernik	ukaranie
narzędnik	ukaraniem
miejscownik	ukaraniu
wołacz	ukaranie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ukarać, karać

rzecz. kara ż, karniak m, karanie n, karalność ż, karny mrz

przym. karny, karalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Bestrafung ż, Bestrafen n

źródła: