ujrzeć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈujʒɛʨ̑], AS[ui ̯žeć]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) zobaczyć

czasownik zwrotny dokonany ujrzeć się

(2.1) zobaczyć się nawzajem
(2.2) zobaczyć własne odbicie
(2.3) wyobrażać sobie siebie samego
odmiana:
(1.1) koniugacja VIIb
przykłady:
(1.1) Pawełek, ujrzawszy kobietę, gdy przemierzała jezdnię, powiedział uprzejmie: – Dobry wieczór pani![1]
(1.1) Nadradca pod wpływem ostatnich słów Mocka zarumienił się i sięgnął po pudełko z wiecznym piórem. Otworzył kilkakrotnie wieczko i jego goście ujrzeli wygrawerowaną na nim jakąś dedykację[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Szczypiorski, Początek, 1986, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Marek Krajewski, Koniec świata w Breslau, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.