udlænding

udlænding (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) cudzoziemiec

odmiana:

(1.1) en udlænding, udlændingen, udlændinger, udlændingerne

przykłady:

(1.1) Som udlænding har han en sjov udtale. → Jako cudzoziemiec ma on śmieszną wymowę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. udenlandsk

rzecz. udland n

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) duń. udland

uwagi:

źródła: