udawać Greka (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[uˈdavaʥ̑ ˈɡrɛka], AS[udavaʒ́ greka], zjawiska fonetyczne: udźw. międzywyr.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) udawać, że nie ma się pojęcia, wiedzy na jakiś temat; zachowywać się jak ktoś niezorientowany, nierozumiejący określonej kwestii, mimo że w rzeczywistości jest inaczej
odmiana:
(1.1) zob. udawać, „Greka” nieodm.
przykłady:
(1.1) życie nauczyło mnie, że dopiero kiedy się udaje Greka, jest się pełnoprawnym obywatelem naszej ojczyzny[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kleić durnia, grać głupa, rżnąć głupa, udawać głupiego, udawać durnia
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) Przysłowiowym Grekiem jest Sokrates, który prowadząc rozmowy filozoficzne przyjmował postawę osoby nic niewiedzącej. Zobacz też scio me nihil scire[2]
uwagi:
zobacz też: Indeks: Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Ryszard Marek Groński, Polityka, 07/12/2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Audycja "Udawać Greka" z serii "Co w mowie piszczy?" z 08 listopada 2012 roku autorstwa dr Katarzyny Kłosińskiej. Program III polskiego radia