uciekinier
uciekinier (język polski)Edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌuʨ̑ɛ̇ˈcĩɲɛr], AS: [ućėḱĩńer], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik uciekinier uciekinierzy dopełniacz uciekiniera uciekinierów celownik uciekinierowi uciekinierom biernik uciekiniera uciekinierów narzędnik uciekinierem uciekinierami miejscownik uciekinierze uciekinierach wołacz uciekinierze uciekinierzy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ucieczka ż
- forma żeńska uciekinierka ż
- czas. uciec, uciekać
- przym. uciekinierski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) уцякач m
- kaszubski: (1.1) ùcecznik m
- niemiecki: (1.1) Flüchtling m
- rosyjski: (1.1) беглец m
- szwedzki: (1.1) rymmare w
- włoski: (1.1) fuggiasco m, fuggitivo m
- źródła: