uciekinier

uciekinier (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌuʨ̑ɛ̇ˈcĩɲɛr], AS: [ućėḱĩńer], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto uciekł lub ucieka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uciekinier	uciekinierzy
dopełniacz	uciekiniera	uciekinierów
celownik	uciekinierowi	uciekinierom
biernik	uciekiniera	uciekinierów
narzędnik	uciekinierem	uciekinierami
miejscownik	uciekinierze	uciekinierach
wołacz	uciekinierze	uciekinierzy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ucieczka ż

forma żeńska uciekinierka ż

czas. uciec, uciekać

przym. uciekinierski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) уцякач m
• kaszubski: (1.1) ùcecznik m
• niemiecki: (1.1) Flüchtling m
• rosyjski: (1.1) беглец m
• szwedzki: (1.1) rymmare w
• włoski: (1.1) fuggiasco m, fuggitivo m

źródła: