ucho wewnętrzne

ucho wewnętrzne (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈuxɔ vɛvˈnɛ̃nṭʃnɛ], AS: [uχo vevnẽnṭšne], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) anat. część ucha mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi; zob. też ucho wewnętrzne w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ucho wewnętrzne	uszy wewnętrzne
dopełniacz	ucha wewnętrznego	uszu wewnętrznych
celownik	uchu wewnętrznemu	uszom wewnętrznym
biernik	ucho wewnętrzne	uszy wewnętrzne
narzędnik	uchem wewnętrznnym	uszami wewnętrznymi
miejscownik	uchu wewnętrznym	uszach wewnętrznych
wołacz	ucho wewnętrzne	uszy wewnętrzne

przykłady:

(1.1) Narząd słuchu człowieka składa się z trzech zasadniczych części: ucha zewnętrznego, ucha środkowego i ucha wewnętrznego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) błędnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) ucho

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. ucho + wewnętrzny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) inner ear
• duński: (1.1) indre øre n
• francuski: (1.1) oreille interne
• hiszpański: (1.1) oído interno m
• kazachski: (1.1) ішкі құлақ
• łaciński: (1.1) auris interna ż
• niemiecki: (1.1) Innenohr n
• nowogrecki: (1.1) έσω ους n
• perski: (1.1) گوش داخلی
• węgierski: (1.1) belső fül
• włoski: (1.1) orecchio interno m

źródła: