ucho środkowe (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈuxɔ ɕrɔtˈkɔvɛ], AS[uχo śrotkove], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) anat. część ucha, w której znajdują się kosteczki słuchowe i trąbka Eustachiusza; zob. też ucho środkowe w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
(1.1) Pęknięcie rękojeści młoteczka to rzadkie urazowe uszkodzenie ucha środkowego.
(1.1) Narząd słuchu człowieka składa się z trzech zasadniczych części: ucha zewnętrznego, ucha środkowego i ucha wewnętrznego, przy czym kowadełko znajduje się w uchu środkowym.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) ucho
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: