turbidus (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wzbudzony, gwałtowny, burzliwy, rozwichrzony, niespokojny[1]
(1.2) zmącony, mętny, nieprzejrzysty, przyćmiony[1]
(1.3) ponury, srogi, gniewny[1]
(1.4) zbuntowany, niespokojny, niezdyscyplinowany[1]
odmiana:
(1) turbid|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) turbida tempestasgwałtowna burza
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. turba ż
przym. inturbidus
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. turba + -idus; źródłosłów dla ang. turbid, franc. turbide, hiszp. turbio, hiszp. túrbido, port. turvo, port. túrbido, wł. torbido
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Józef Korpanty, Słownik łacińsko-polski. I-Z, tom 2, Warszawa 2001, s. 892–893, ISBN 83-7195-472-7.