Wikisłownik

trzynasty

trzynasty (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [ṭʃɨ̃ˈnastɨ], AS: [ṭšỹnasty], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.
​?/i
znaczenia:

przymiotnik odliczebnikowy[1]

(1.1) od 13
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianowniktrzynastytrzynastatrzynastetrzynaścitrzynaste
dopełniacztrzynastegotrzynastejtrzynastegotrzynastych
celowniktrzynastemutrzynastejtrzynastemutrzynastym
bierniktrzynastegotrzynastytrzynastątrzynastetrzynastychtrzynaste
narzędniktrzynastymtrzynastątrzynastymtrzynastymi
miejscowniktrzynastymtrzynastejtrzynastymtrzynastych
wołacztrzynastytrzynastatrzynastetrzynaścitrzynaste
 nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) W tym hotelu nie ma pokojów na trzynastym piętrze, gdyż podobno przynosi to pecha.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) skrót 13.
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trzynasta ż, trzynastka ż
licz. trzynaście, trzynaścioro
tem. słow. trzynasto-
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
W klasycznej terminologii wyraz ten jest uznawany za liczebnik porządkowy[2], za traktowaniem go jako przymiotnik przemawia m.in. fakt, że odmienia się przez przypadki, liczby i rodzaje.
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑   Hasło „liczebnik porządkowy” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=trzynasty&oldid=8360434”