trzydziesty (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ṭʃɨˈd͡ʑɛstɨ], AS[ṭšyʒ́esty], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs., ?/i
znaczenia:

przymiotnik odliczebnikowy[1]

(1.1) od 30
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W zależności od tego, na ile "wpuścisz" Boga do swej świadomości i swego życia, na tyle otrzymasz to, czego ci potrzeba. Jeśli otworzysz się w trzydziestu procentach, dostaniesz tylko trzydzieści procent, jeśli w siedemdziesięciu - siedemdziesiąt[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trzydziestka ż
licz. trzydzieści, trzydzieścioro
tem. słow. trzydziesto-
związki frazeologiczne:
etymologia:
od trzydzieści
uwagi:
W klasycznej terminologii wyraz ten jest uznawany za liczebnik porządkowy[3], za traktowaniem go jako przymiotnik przemawia m.in. fakt, że odmienia się przez przypadki, liczby i rodzaje.
zobacz też: dziesiąty dwudziesty trzydziesty czterdziesty pięćdziesiąty sześćdziesiąty siedemdziesiąty osiemdziesiąty dziewięćdziesiąty setny
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Katarzyna Ostrowska, Jak osiągnąć sukces w świecie ducha i materii, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3.   Hasło „liczebnik porządkowy” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.