trzewik

trzewik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈṭʃɛvʲik], AS: [ṭševʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) rodzaj obuwia, charakteryzujący się twardą (trwałą) zelówką i obejmującą kostkę sznurowaną cholewką; zob. też Trzewiki (obuwie) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trzewik	trzewiki
dopełniacz	trzewika	trzewików
celownik	trzewikowi	trzewikom
biernik	trzewik	trzewiki
narzędnik	trzewikiem	trzewikami
miejscownik	trzewiku	trzewikach
wołacz	trzewiku	trzewiki

lub

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trzewik	trzewiki
dopełniacz	trzewika	trzewików
celownik	trzewikowi	trzewikom
biernik	trzewika	trzewiki
narzędnik	trzewikiem	trzewikami
miejscownik	trzewiku	trzewikach
wołacz	trzewiku	trzewiki

przykłady:

(1.1) Miała na nogach czerwone trzewiki z klamrami.

składnia:

kolokacje:

(1.1) trzewikodziób

synonimy:

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) strzewik

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) but

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. trzewiczek mrz

przym. trzewikowy, trzewiczkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *červikъ

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Obuwie

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) чаравік m
• hiszpański: (1.1) botín m
• niemiecki: (1.1) kurzer Schnürschuh m
• nowogrecki: (1.1) μποτάκι n, μποτίνι n
• ukraiński: (1.1) черевик m
• wilamowski: (1.1) tśewik m

źródła: