trumienka

trumienka (język polski)

trumienka (1.1)

wymowa:

IPA: [trũˈmʲjɛ̃nka], AS: [trũmʹi ̯ẽnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od: trumna

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trumienka	trumienki
dopełniacz	trumienki	trumienek
celownik	trumience	trumienkom
biernik	trumienkę	trumienki
narzędnik	trumienką	trumienkami
miejscownik	trumience	trumienkach
wołacz	trumienko	trumienki

przykłady:

(1.1) I znowu podniósł ją ojciec, a powolnie stąpając złożył ostrożnie w ubogiej trumience.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trumna ż, trumniarz m, trumniak m

przym. trumienny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: trumna

źródła: