trucień
trucień (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trucień trutnie dopełniacz trutnia[1] trutni celownik trutniowi trutniom biernik trutnia trutnie narzędnik trutniem trutniami miejscownik trutniu trutniach wołacz trutniu trutnie
- przykłady:
- (1.1) Mrówki mają śpichlerze, pracowite roje • Znoszą miody i woski, a trucień napoje, [...][2]
- (1.1) [...] kto w życiu tego warunku nie spełnił, ten przeżył jak rzeka, co jałowo płynie, jak kwiat pusty, co przekwitł bez owocu, jak trucień, co z siebie nic pożytecznego nie snując, cudzą pracę zjadał.[3]
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
