truć dupę (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈtruʥ̑ ˈdupɛ], AS[truʒ́ dupe], zjawiska fonetyczne: denazal.udźw. międzywyr.
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) wulg. przeszkadzać komuś, ciągle o czymś mówiąc, natrętnie zajmować czyjąś uwagę[1]
odmiana:
(1.1) zob. truć, „dupę” nieodm. (w formach zaprzeczonych – „dupy”)
przykłady:
(1.1) Co myślicie o dziewczynie, która ciągle truje dupę swojemu byłemu?[2]
składnia:
(1.1) truć + C. (komuś) + dupę + N. (czymś) • truć + C. (komuś) + dupę, + że
kolokacje:
(1.1) truć dupę pierdołami / głupotami / bzdetami / bzdurami
synonimy:
(1.1) wulg. zawracać dupę; pot. truć tyłek, truć głowę, zawracać tyłek, zawracać głowę, zawracać gitarę
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 492.
  2. z Internetu [1]